ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್, ವೋಕಿಸಂ ಮತ್ತು ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್ ತರುತ್ತಿರುವ ಅಪಾಯಗಳು

ಲೇಖನ: ಡಾ. ನಿರಂಜನ ಪೂಜಾರ

ತಮ್ಮ ಇತ್ತೀಚಿನ ವಿಜಯ ದಶಮಿಯ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ, ಆರ್‌,ಎಸ್‌,ಎಸ್. ಸರಸಂಘಚಾಲಕರಾದ ಶ್ರೀ ಮೋಹನ್ ಭಾಗವತ ಅವರು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ-ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್, ವೋಕಿಸಂ ಮತ್ತು ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್ ತರುತ್ತಿರುವ ಅಪಾಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದರು. ಒಂದೇ ಮೂಲದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಈ ಶಕ್ತಿಗಳು, ಶಿಕ್ಷಣ, ಮಾಧ್ಯಮ ಮತ್ತು ಕಲಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಿ, ಜಾತಿ, ಮತ, ಪಂಥ, ಪ್ರದೇಶ, ಭಾಷೆಗಳ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತಿವೆ. ಈ ಮೂಲಕ ಸಮಾಜವನ್ನು ಅದರ ಭವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯಿಂದ ದೂರವಿರಿಸಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಶ್ರಮ ಹಾಕುತ್ತಿವೆ. ಭಾರತದ ಶಕ್ತ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಇವು ಹೊಂದಿವೆ ಎಂದು ಅವರು ಎಚ್ಚರಿಸಿದರು. ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಇತ್ತೀಚಿನ ಘಟನೆಗಳು ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಬೆದರಿಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೆನಪಿಸುತ್ತವೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾ, ಜಾಗತಿಕ ಹಿಂದೂ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಸ್ವ-ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಒಗ್ಗೂಡುವಂತೆ ಅವರು ಕರೆ ನೀಡಿದರು.

ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್ ಮತ್ತು ವೋಕಿಸಂ ಎಂಬ ಜಾಗತಿಕ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ವಿಧ್ವಂಸಕ

ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್ ಸಾಮಾಜಿಕ ರೂಢಿಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ, ಕುಟುಂಬ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಸಂರಚನೆಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವ ವೈಚಾರಿಕ ಚಳವಳಿ. 1920ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಜರ್ಮನಿಯ ಫ್ರಾಂಕ್ಫರ್ಟ್ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಇದು, ಸಮಾನತೆ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಸಮಕಾಲೀನ ವಿಸ್ತರಣೆಯಾದ ವೋಕಿಸಮ್, ಜಾತಿ, ಜನಾಂಗ, ಲಿಂಗ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಎರಡೂ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಸಮಾಜಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ, ವಿವಿಧ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಟ್ಟಿರುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಒಗ್ಗಟ್ಟನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಚಳುವಳಿಗಳು ಕೇವಲ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ. ಅವು ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ಇರುವ ಎಲ್ಲ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಘೋಷಿತ ಶತ್ರುಗಳು.

ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್, ಜಾಗತಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಶಕ್ತಿಗಳು, ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಲಾಬಿಗಳು ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ

ಮೋಹನ್ ಭಾಗವತ್ ಅವರು ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿದಂತೆ, ಜಾಗತಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಶಕ್ತಿಗಳು, ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಲಾಬಿಗಳು ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟ ರಾಜಕೀಯ ಘಟಕಗಳ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಪರ್ಕಿತ ಜಾಲವೇ ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್‌. ಇಲ್ಲಿಯ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು ಜಾಗತಿಕ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಲು, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಏಕರೂಪದ, ನಿಯಂತ್ರಿತ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಮತ್ತು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ತೆರೆಮರೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಸಮಾಜಗಳ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಸಂರಚನೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಿತ್ತುಹಾಕುತ್ತದೆ, ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್ ಒಡಕನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಕಾನೂನು, ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಪನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ವಿರೋಧಿ ಕಥನಗಳನ್ನು ಹರಡಲು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮ ವೇದಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ಇದು ತರುವ ಅಪಾಯಗಳನ್ನು ಊಹಿಸಬಹುದು .

ಜಾಗತಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಏಕೈಕ ಮೂಲ

ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್, ವೋಕಿಸಂ ಮತ್ತು ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್, ಒಂದೇ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಮೂಲದಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸಿದೆ. ಅಬ್ರಹಾಮಿಕ್ ರಿಲಿಜನ್ಸ್- ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಮೂಲದಿಂದ ಬಂದ ಈ ಚಳುವಳಿಗಳು, ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸಿ, ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ವಿಷಯವ್ಯಸನಿ, ಭೋಗವಾದಿ ಸಮಾಜವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ನಿಶ್ಚಿತ ಗುರಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಆರ್ಥಿಕ ವರ್ಗದ ತೀವ್ರತರದ ಹೋರಾಟವೇ ಇರಲಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅತಿ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯೇ ಇರಲಿ, ಕಾರ್ಪೋರೇಟ್‌ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣವೇ ಇರಲಿ, ಅವೆಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಗುರಿಯತ್ತ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪಾರಿ ದೈತ್ಯರಿಗೆ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹೇರುವುದು ಇವುಗಳ ರೀತಿ-ನೀತಿ.

ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ದಾಳಿ : ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರ

ಈ ಜಾಗತಿಕ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ದಾಳಿಯ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಮಾಜಗಳ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುವುದಾಗಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದಿಗಳು, ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜದ ಒಳಗೆ ಶೋಷಣೆಯಿದೆ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಇದೆ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜಾತಿ, ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನತೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ ಅಸಮಾನತೆಯ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ ಅದನ್ನು ಅನ್ಯಾಯವೆಂದು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ನಿರೂಪಣೆಯು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ, ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕೊಡುಗೆಗಳಿಂದ ಗಮನವನ್ನು ಬೇರೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿ, ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಗಳು ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುವ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ.

ಇವು ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ತಮ್ಮ ಸಂದೇಶವನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಹರಡುತ್ತವೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸುವ ಬದಲು ಟೀಕಿಸಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ತಂತ್ರ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ. ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗಲಿ ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೆಲವು ವಿಮರ್ಶೆಗಳು ಬಂದೆ ಬರುತ್ತವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಅದೇ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟಿನ ಅಂತಿಮ ಗುರಿ : ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ನಾಶ ಮತ್ತು ಜಾಗತಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣ

ಇಲ್ಲಿ ಜಾಗತಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣವು ಸುಲಭವಾಗುವ ಹಾಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಮಾಜಗಳನ್ನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಕುಸಿತವಾಗುವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಪರಂಪರೆಯ ಮೇಲೆ ಅಸಡ್ಡೆ ಮೂಡಿಸುವುದು. ಕೌಟುಂಬಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಒಡೆಯುವುದು, ಹಾಳುಮಾಡುವದು. ಭೋಗವಾದ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಲಾಲಸೆಗಾಗಿ, ಐಷಾರಾಮಿಗಾಗಿ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ಇದರ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳು.

ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ವಿಭಜನೆಯ ಮೂಲಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಸ್ಥಿರತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಜಾತಿ, ಲಿಂಗ, ಮತ ಮತ್ತು ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಒಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇರೆ ದೇಶಗಳ ಇತರ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಇದೇ ರೀತಿಯ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಒಂದು ಸಮಾಜವು ಅಸ್ಥಿರಗೊಂಡ ನಂತರ, ಅದು ಬಾಹ್ಯ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಶೋಷಣೆಗೆ ಪಕ್ವವಾಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಪಾಲಿಟಿಕ್ಸಿನ ಉದಯ, ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಸಮಾಜವಾದಿ ವಿಚಾರಗಳ ಪ್ರಭಾವ, ಸಾಮುದಾಯಿಕ ದಾಯಿತ್ವ ಇಲ್ಲದೇ, ಕರ್ತವ್ಯದ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದೇ, ಕೇವಲ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಒತ್ತು ಇವೆಲ್ಲವೂ ಭಾರತೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಪತನವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತವೆ. ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯತೆಯತ್ತ ಒಲವು ತೋರುವ ಯುವಕರು, ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯ ಮೂಲವಾಗಿರುವ ಸಮುದಾಯ, ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆಯ ತತ್ವಗಳಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಕಮ್ಯೂನಿಸಮ್ v/s ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಎಂಬ ಶತಮಾನದ ಸುಳ್ಳು

ಈ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಯುದ್ಧದ ಆಳಕ್ಕೆ ಹೊಕ್ಕು ನೋಡಿದಾಗ ಕಮ್ಯುನಿಸಮ್ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಘರ್ಷವು ಒಂದು ಶುದ್ಧ ಕಟ್ಟುಕಥೆ. ಈ ಎರಡೂ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಒಂದೇ ಅಬ್ರಹಾಮಿಕ್ ರಿಲಿಜನ್ ಗಳ ಬೇರುಗಳಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿವೆ, ಇವೆರಡೂ ವಿವಿಧ ವಿಧಾನಗಳ ಮೂಲಕ ಭೋಗವಾದ ಮತ್ತು ಜಾಗತಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳ ನಡುವೆ ಯುದ್ಧವಿಲ್ಲ, ಇದೊಂದು ಮಿಲಾಪಿ. ಯುದ್ಧ ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಶಕ್ತಿಗಳು, ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದಿಗಳು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳ ನಡುವಿನದ್ದಾಗಿದೆ. ಇದು ಭಾರತದಿಂದ ಹಿಡಿದು ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತದ ಎಲ್ಲ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳವರೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ನಾಗರಿಕತೆಗಳಿಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟುಮಾಡುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಆಂತರಿಕ ಯುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಇದು ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಬಲ ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಶಕ್ತಿಗಳ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಬಯಕೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ : ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೆ ನೇರ ದಾಳಿ

ಕಲ್ಚರಲ್ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸಮ್, ವೋಕಿಸಂ ಮತ್ತು ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಈಗ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಆಳವಾದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಬೇರುಗಳು ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜವು ನಿರಂತರವಾಗಿ ದಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂರಚನೆಗಳನ್ನು, ಹಳೆಯ, ಹಿಂದುಳಿದ ಮತ್ತು ಶೋಷಣಾಭರಿತ ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲು ಜಾತಿ, ಲಿಂಗ, ವರ್ಗ, ವರ್ಣ, ಭಾಷೆ, ಪ್ರದೇಶಗಳ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಹಕ್ಕುಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಪಾಯಕಾರಿ ತುಷ್ಟೀಕರಣ ನಡೆದಿದೆ.

RSS ನಂತಹ ಹಿಂದೂ ಸಂಘಟನೆಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರತಿಗಾಮಿ ಶಕ್ತಿಗಳೆಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆ ಹಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು LGBTQ+ ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಚಳುವಳಿಗಳನ್ನು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಲು ಅಗತ್ಯ ಸಾಧನಗಳಾಗಿ ರೂಪಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇಡೀ ಮನುಕುಲಕ್ಕೆ ಒಳಿತನ್ನು ಬಯಸಿದ, ಡಾ. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಜಗಜ್ಯೋತಿ ಬಸವೇಶ್ವರ, ಮಹಾತ್ಮ ಫುಲೆ ಮತ್ತು ಭಗವಾನ ಬುದ್ಧರಂತಹ ಐತಿಹಾಸಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡು ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಪಾಲಿಟಿಕ್ಸ್ ಜೋರಾಗಿಯೇ ನಡೆದಿದೆ. ಈ ಗುರುತಿನ ರಾಜಕೀಯವು ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜವನ್ನು ಜಾತಿ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ವಿಭಜಿಸುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರ-ದಕ್ಷಿಣ, ಪೂರ್ವ-ಪಶ್ಚಿಮ ಸಂಘರ್ಷದಂತಹ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಅದೇ ರೀತಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕತೆಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸಲು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ತಂತ್ರಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳನ್ನು ವಿಭಜಿಸುವ ಮತ್ತು ಅಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸುವ ವಿಶಾಲ ಜಾಗತಿಕ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಬಾಹ್ಯ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ.

ಮುಂದಿನ ಹಾದಿ : ಭಾರತೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಏಕತೆಯ ಮರುಸ್ಥಾಪನೆ.

ಈ ಜಾಗತಿಕ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಪರಿಹಾರವೆಂದರೆ ಭಾರತೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಗೆ ನವೀಕೃತ ಬದ್ಧತೆ. ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವ ಏಕೀಕೃತ ವಿಧಾನ. ಸಹಸ್ರಮಾನಗಳಿಂದ ಭಾರತವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿರುವ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಂಪರೆ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಶಿಕ್ಷಣ, ಮಾಧ್ಯಮ ಮತ್ತು ಕಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸನಾತನತೆಯ ಮರುಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನಾ ಉಪಕ್ರಮಗಳು : ಭಾರತದ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರುಬಿಟ್ಟಿರುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದಿ ನಿರೂಪಣೆಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯ ಜ್ಞಾನ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆ ಮತ್ತು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಬೇಕು.

ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪುನರುಜ್ಜೀವನ : ಭಾರತೀಯ ಕಲೆಗಳು, ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪುನರುಜ್ಜೀವನವು ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಹೆಮ್ಮೆಯನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಬಲವರ್ಧನೆ : ಕುಟುಂಬಗಳು ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಮೌಲ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವುದರಿಂದ ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಂರಚನೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸುಸಜ್ಜಿತ ಜಾಲ ಮತ್ತು ನಾಯಕತ್ವ : ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಲ್ಲ ಚಿಂತಕರು, ನಾಯಕರು ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಶಕ್ತ, ಸುಸಜ್ಜಿತ ಜಾಲವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿದೆ.‌

ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರತೆ : ಭಾರತವು ತನ್ನ ಸ್ಥಳೀಯ ಚಿಂತನೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರವಾಗುವುದು ತುಂಬಾ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದೆ. ಕೃಷಿ, ಗುಡಿ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ, ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಗ್ರಾಮಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ, ಸ್ವದೇಶಿ ಚಿಂತನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗುವುದು ಅತೀ ಅವಶ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಉಪಸಂಹಾರ : ಉಳಿವಿಗಾಗಿ ಜಾಗತಿಕ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹೋರಾಟ 21ನೇ ಶತಮಾನದ ನಿಜವಾದ ಹೋರಾಟವು ಕಮ್ಯುನಿಸಮ್ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳ ನಡುವಿನ ಹೋರಾಟವಲ್ಲ, ಇದು ಜಾಗತಿಕ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಶಕ್ತಿಗಳು, ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟ್, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದಿಗಳು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಯುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಈ ಹೋರಾಟವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತದ ಎಲ್ಲ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.

ಏಕತೆಗಾಗಿ ಶ್ರೀ ಮೋಹನ್ ಭಾಗವತ್ ಅವರು ನೀಡಿದ ಕರೆ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಪುನರುಜ್ಜೀವನವು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಹೋರಾಟವು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾದುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಮಯೋಚಿತವಾಗಿ ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಶ್ರೀಮಂತ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಭಾರತವು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ವಾದ, ಡೀಪ್‌ ಸ್ಟೇಟುಗಳ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಬೆದರಿಕೆಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಬಹುದು. ಈ ಪ್ರತಿರೋಧವು ನಮ್ಮ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯು ಭವಿಷ್ಯದ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಉಳಿಯುವುದನ್ನು ಖಾತ್ರಿಪಡಿಸುತ್ತದೆ.